حقایق
عدد اتمی (تعداد پروتون های هسته): 14
نماد اتمی (در جدول تناوبی عناصر): Si
وزن اتمی (جرم متوسط اتم): 28.09
تراکم: 2.3296 گرم در سانتی متر مکعب
فاز در دمای اتاق: جامد است
نقطه ذوب: 2577 درجه فارنهایت (1414 درجه سانتیگراد)
نقطه جوش: 5909 درجه فارنهایت (3،265 درجه سانتیگراد)
تعداد ایزوتوپ ها (اتم های همان عنصر با تعداد متفاوت نوترون): 24
رایج ترین ایزوتوپ: Si-28 (92 درصد فراوانی طبیعی)

سیلیکون نیمه هادی
در طبیعت ، سیلیکون تنها نیست. این ماده معمولاً در ارتباط با یک جفت مولکول اکسیژن به عنوان دی اکسید سیلیسیم ، یا در غیر این صورت سیلیس شناخته می شود. کوارتز ، یک ماده تشکیل دهنده فراوان در شن و ماسه ، از سیلیس غیر متبلور تشکیل شده است.
نقطه جوش: 5909 درجه فارنهایت (3،265 درجه سانتیگراد)
تعداد ایزوتوپ ها (اتم های همان عنصر با تعداد متفاوت نوترون): 24
رایج ترین ایزوتوپ: Si-28 (92 درصد فراوانی طبیعی)

سیلیکون نه فلز است و نه غیر فلز. این یک فلز است ، عنصری که جایی بین این دو قرار می گیرد. دسته فلزات چیزی شبیه به یک ناحیه خاکستری است ، و تعریف مشخصی از آنچه متناسب است ، ندارد ، اما فلزات به طور کلی دارای خصوصیات فلزات و غیر فلزات هستند. آنها فلزی به نظر می رسند ، اما برق را به طور متوسط ​​به خوبی هدایت می کنند. سیلیکون یک نیمه هادی است ، به این معنی که الکتریسیته را هدایت می کند. برخلاف فلز معمولی ، سیلیکون با افزایش دما در هدایت الکتریسیته بهتر می شود (فلزات در رسانایی در دمای بالاتر بدتر می شوند).

سیلیکون برای اولین بار در سال 1824 توسط شیمی دان سوئدی Jöns Jacob Berzelius ، که همچنین سریم ، سلنیوم و توریم را کشف کرد ، بر اساس بنیاد میراث شیمیایی ، جدا شد. مطابق تسهیلات شتاب دهنده ملی توماس جفرسون ، برزلیوس سیلیس را با پتاسیم گرم کرد تا خالص سازی سیلیکون شود ، اما امروزه فرآیند تصفیه ، کربن را با سیلیس به شکل ماسه گرم می کند تا عنصر جدا شود.

سیلیکون ماده اصلی در خلاقیت های با تکنولوژی بسیار پایین ، از جمله آجر و سرامیک است. اما موارد با تکنولوژی پیشرفته جایی است که این عنصر واقعاً اثر خود را نشان می دهد. به عنوان نیمه هادی ، از سیلیکون برای ساخت ترانزیستور استفاده می شود که جریان های الکتریکی را تقویت یا تغییر می دهد و ستون فقرات الکترونیک از رادیو به آیفون است.

از سیلیسیم به روشهای مختلفی در سلولهای خورشیدی و تراشه های رایانه ای استفاده می شود ، به عنوان مثال یک ترانزیستور اثر میدان نیمه هادی فلز اکسید یا MOSFET ، کلید اصلی در بسیاری از لوازم الکترونیکی است. برای ساخت سیلیکون به ترانزیستور ، طبق آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور ، شکل بلوری این عنصر با مقادیر کمیاب از عناصر دیگر ، مانند بور یا فسفر ، تقلب می شود. طبق گفته دانشگاه ویرجینیا ، عناصر کمیاب با اتم های سیلیسیم پیوند می خورند و الکترون ها را برای حرکت در سراسر مواد آزاد می کند.

با ایجاد فضاهایی از سیلیکون تخریب نشده ، مهندسان می توانند شکافی ایجاد کنند که این الکترونها نتوانند جریان داشته باشند - مانند یک سوئیچ در موقعیت "خاموش".

برای روشن کردن کلید به "روشن" ، یک صفحه فلزی ، متصل به منبع تغذیه ، در نزدیکی کریستال قرار می گیرد. هنگامی که برق جریان می یابد ، صفحه بار مثبت می شود. الکترونهایی که بار منفی دارند ، به سمت بار مثبت کشیده می شوند و به آنها این امکان را می دهد که از قسمت سیلیکون خالص جهش کنند. (از نیمه هادی های دیگر به غیر از سیلیکون می توان در ترانزیستورها نیز استفاده کرد.)